Bu gün de bitti akşam oldu
Birazdan zifiri gecenin karanlığı üzerimizi örtecek
Ben yine gözlerime uykusuzluk sürüp
Kendimi sokaklara atacağım.
Sokaklarda benim gibi bir çare uykusuzlarla dolu
Uykusuz gecelerin yorgun gözleri de eşlik ediyor
Yürüyoruz birlikte gece boyu kaldırımlarda
Kim bilir nerelere kaçtı
Kimin koynunda mutlu uykuları…

Şarkının nakaratları gibidir yaşantım
“Kimler geldi, hayatımdan kimler geçti”
Hiç kimse yer etmedi senden sonra
Bir geldin pir geldin dünyama
Seni seninle doyasıya yaşadım
Gözlerine baktım
Delice seviştim gözbebeklerinle…

Duydum ki yolunu değiştirmişsin
Selam vermeden geçip gidiyorsun
Hiçbir iz de bırakmamışsın
Ayak izlerinde yok
Onları da silip gidiyorsun
Çocuk gibisin mızıkçılık yapıyorsun
Keçi kadar inatçı
Bir o kadar da sivri dillisin…

Beni gönüllü ebe seçmiş
Saklambaç oyunu oynuyorsun
Bakıyorum sağıma soluma
Koşuyorum bir oraya bir buraya
Yoksun…
Arıyorum yokluğunu da saklamışsın
Yoksa onu da mı sildin hatıralardan?

Bazen sanki bir iğne batıyor bir yerlerime
Arşimet gibi bağırıyorum
“Buldum!” Buldum!
Çılgınlar gibi bağırıyorum avazım çıktığınca
Ve yankılanıyor boş sokaklarda
Düşlerim canlanırken hayalin beliriyor karşımda
Yine avazım çıktığınca bağırıyorum
“Buldum!”
Buldum!
Sonra kayboluyorsun karanlık sokaklarda…
Uzakta görüyorum
Balerin edasıyla salına salına yürüyorsun
Sessiz ve sakin
Sanki sokağın gizemini bozmak istemiyorsun
Sana doğru koşuyorum
Ne kadar koşsam da yetişemiyorum
Üstelik sen parmak uçlarında dans ederek yürüyorsun
Ne yapsam yetişemiyorum
Aramız git gide açılıyor
Anladım ki o sen değilsin…

Vazgeçmedim yine de aramaktan
Her sokak
Her köşe başı
Arıyorum bıkmadan usanmadan
Saklanma çık hadi neredesin?
Bu bizim masalımız
Çocuk gibi mızıkçılık yapma!
Sen gidersen ben beklerim
Sen gelirsen ben giderim
Hep böyle oldu kendimizi kandırmayalım…

Sen kazandın, ben kaybettim
Masal kahramanları gibiyiz
Bir varız bir yok
Mutlu bitmez bizim masalımız
Sen çık ortaya söz sobe demeyeceğim
Bu son saklambaç olsun
Bir daha oynamayalım…


Mustafa KARAAHMETOĞLU
03.05.2016