Hep sevdiklerim kırdı beni.
Canımı vereceklerim.
Hançer oldu göz yaşlarım.
Saplandı kaç kere ciğerlerime!
Her ağladığımda,
kanadı yüreğimdeki yaram.
Kesildi nefesim
Karanlığa sürüldüm.
Işığa hasretken.!
Sevgiye ağladım.
Evrene.
Haykıra haykıra.
Kahır deryalarına aktım.
Azgın sularla.
Ve,
nihayet anladım.
Başımın tacısın;
Yalnızlığım!
Hayır!
Diye,
Sensizliğeydi çığlıklarım.
AKDENİZ duydu hep beni.
Onun suları aldı götürdü özümden,
ettiğim dualarımı..
Belki,
duyarsın diye;
Torosun rüzgârlarıyla çağırdım seni.
Torosun kucağında söyledim,
en içli türkülerimi.
Onlardı beni teselli eden.
Günler,geceler boyunca.
Böylesini mi istemiş kader?
Böylesimi yaşanacakmış duygular?
EyvALLAH!
Başımla beraber.
Şimdi yine deli rüzgâr var.
Gönlüm gibi.
Ne yüzümü görmek istedin,
ne de sesimi duymak?
Hayat.
Hayat;
aynı senin gibi...
...
T.C.Nigâr Güler.