Anne, Rüyama Neden Girmiyorsun?

Kaç yıl oldu aramızdan ayrılalı,
Bir gün olsun rüyama girmedin!
Yüzünü unuttum biliyor musun?
O, al al olmuş yanaklarını,
Yorulunca belini tutmanı,
“oğlum çok yoruldum” demeni,
Çocukların için saçını süpürge etmeni,
O koskoca bağın, bahçenin içinde,
Tek başına, yılmadan çalışmanı…
Özledim!
Anne, anneciğim,
Bana kızgın mısın?
Neden özletiyorsun?
Biliyor musun,
Mezarına geldiğimde;
Anne kokusu hissediyorum,
Ne güzel şey, anne kokmak,
Ne tatlı his; anne olmak!
Anne, anneciğim!
Yarın anneler günü;
Bana ne; anneler gününden,
Babalar gününden.
Annemin günü bir güne sığmaz ki,
Babalara sevgi bir anlık olmaz ki!
Anne!
Sahi, babam da rüyama girmiyor!
O da mı kızgın bana?
Ama ben ne yaptım anne?
Sen de, babam da rüyama gelmiyor;
Ben size hiç karşı gelmedim,
Bir gün olsun “öf” bile demedim.
Sizin ağlamanıza dayanamazdım,
Emrinizden dışarı çıkmazdım.
Ne olur anne;
Benim, çocuklarımın rüyasına gir;
“ben sizin babaannenizim, sizi çok özledim”
Deyiver anne.
Onlar, babaannelerini çok merak ediyor,
Durmadan; “ah babaannemiz olsaydı” diyor.
Anne!
Sevmiyorum; anneler gününü,
Neden seveyim?
Yanımda sen yoksun, babam da yok…
Sizin olmadığınız gün yere batsın!

Kazım Öztürk 06 Mayıs 2016