İHTİYAR MAYISLARErguvan rengi olurdu mayıslar bizde, Elma baharlarına pembeler düşerdi Ve bir kıvılcım damarlarıma, dördüncü cemre gibi Kaynatırdı kanımı, Isınırdı içimde sevmek arzusu, İlkbahar hârelenirdi gözlerinde sevgilinin, Kırlangıçlar yüreğimde yuva kurardı. Nisan yağmurlarının yâdigârı Papatyalara sorardık sevdâmızın kaderini; ’Sevmiyor’ derse, inanmazdık, Sevmek ve sevilmek, kendi yüreğimizdeydi, bilirdik, Ve biz, sevmeye doymazdık. Şimdi yine pembeleşti elma baharları, Fakat, kıyamam artık beyaz, masum yüzlerine papatyaların, Yolamam yapraklarını boşuna, Fallar, ne derlerse desinler varsın; Boş yere dellenme ey gönül, Sen, artık ihtiyarsın... Ünal Beşkese |