darağacında kaldı baharlar
Zamanın gövdesinden damıtırken acıları
açlıkla ve savaşlarla ölen çocukların gözleriyle... -ki devlet elinde savrulurken ömrü insanın- sustuğumuz kadar failiyiz her umudun sustuğumuz kadar ortağı bu kanlı karanlıkların... gökte gri’ye çekilirken her tonu Mavi’lerin, değildir bir mevsimin ahlâksızlığı bu... gülüşünü yitirmiş çocuklarca soluyor gün, gün be gün soluyor güneş Mayıs başında mevsiminden umarsız... baharı sallandırdığından bu yana salıncaklar yerine darağaçlarında insanlığını unutmuş yürekler.. gün be gün soluyor renkleri yeryüzünün ve susuyor vicdanı körelmiş yürekler bütün yitirilişlere.. ki savrulurken devlet elinde ömürler ve konuşmamaya, isyana, direnmemeye yeminliymiş gibi susarken vicdanı fakir insanlık; değildir benim harcım ’mutluluk’...... |