Yalnızlıkla Vals
Hoş geldin sevgili
karanlığın memleketi hayatıma ne zamandır tanıyor seni bu odanın rutubetli duvarları eski masanın üzerinde bir kaç yırtık, şiir artığı tozlu kitaplar, kahramanlar sana dair çocukça notlar yıldızlar kümeleşir birazdan ay en tepeden el sallar hoş geldin sevgili eşiğin bu yanı başka diyar eşliğin manası bende aşka çıkar sonsuzluğun mevsimi serin siyah gözlerin kadar derin şiirler okur sessizlik kulağımıza kalem adını gökyüzüne yazar hoş geldin sevgili sevgiyi huzuruyla besleyen ey sevgili... ne çok bekledi bu şehir seni ne çok ölmeyi unuttu, umut senfonik çoşkuyla bakışıyor el ele, akrep ve yelkovan sen gülümseyince vuruldu yalnızlık, durdu zaman hoş geldin sevgili toprak kokulu yağmurum ekmeğim, bereket duam kaç asır oldu seni kaybettikçe bulup yeni baştan, hep sondan seveli tabiata kafa tutan tazeliğim sen olduğum kadar şimdi bin adım kendime geldim hoş geldin hiç bilinmeyenim yine gelmeyenim yokluğun bir yaşına daha girdi kimsin... |