darmadağın bazen
bazen diye başlar
hatırladığım bütün şarkılar adını duymak istediğim bütün gözü pek kahramanlarda ben asi bir bir çıplak dostta oynarım hafif,yavaş,ıslak ve "sen" rengi bu bütün "sen"ler için söylenmiştir sahip ve herkes herkes bir o kadar ve kimbilir nekadar sen olan acı ve hüzün çocukluk ki çıplak ayarında tüm sokaklar bulurken kendisine yedi tepeli bir şehir efsuni bir istanbul garlarında dolaşırken serseri serseri bütün tren rayları hem neden bu kadar güzel duygular beslensinki kendi yaşamadığı duyguları hiç kimse evet koyup kapının önüne tüm artmış hüzünleri .......... bazan diye başlar bilip bilmediğim bütün sözler ki zaten herkes biraz senken neyine ki aşkın kendi garlarında istasyonlarında yollar sevişsin otobüslerle raylar trenlerle ki bütün raylar hep aynı tecavüzü yaşarken kaç kırlangıç sevilirki yinede ben ve ben olmayan herşeydi bizi yaratan olsun aşk birazda tecavüzdür karmaşık bir şiirin şair kalemlerinde olsun yanıktır belki bazen sözcükleri kendi emirleri olmayan bu savaşta güle güle aşk merhaba hüzün... |
ne söylediğini biliyorsun ama mısralardaki kelimeler kifayetsiz kalıyor. meramın anlaşılmamış bu şiirde.
bir sıkıntı var ama ne...
konu malum ayrılık ve kalan keder.
saygımla...