ÇOCUKLUĞUMU ÖZLEDİM ANNE
Ben çocukluğumu özledim anne,
Hani o hiç tatmadığım çocukluğum var ya,
İşte ben onu özledim...
Bu hayat dediğimiz ayazda
Düşe kalka yoruldum.
Her gelen bir şeyler koparıp gitti,
Çünkü sevmek bahane imiş anne;
Maksat kurulan hayalleri yıkmakmış,
Tutulan umut dallarını koparmakmış,
Yeşeren filizleri kirletmekmiş,
Her şey bundan ibaretmiş anne...
Sevgi bahane aşk denilen bir şey yokmuş
Her şey menfaat uğrunaymış anne,
Bunu anladığımda sol yanımı kaybetmiştim,
Geride ise küllenmiş bir beden,
Acılarla kıvranan bir ruh,
Gerisi alkolden ibaretmiş anne...
Ben çocukluğumu özledim anne,
Hani o hiç tatmadığım çocukluğum var ya,
İşte ben onu özledim anne...
Biliyor musun anne,
Her ayrılık bir başka acıtıyor yüreğimi,
Dostların ihaneti mi desem,
Sevgilinin kahpeliğini mi desem,
Dünyanın kirlendiğini mi desem anne,
Yoksa gençliğin giderek bozulmasını mı desem,
Anne ben çocukluğumu özledim,
Hani o hiç tatmadığım çocukluğum var ya,
İste ben onu özledim anne,
Çocukluğumu…
YAZAN: Sinan TOKER
21/12/2014 Tarihinde Yazıldı...
ANTALYA/ ÖRENŞEHİR


m./mahkum.qitarist