MECALSİZ SELAM
Bu günde erken düştü selamın,
Yüreğimin parkındaki toprağa… Ben de; ak kanatlı turnalarla Sevi yüklü şiirler yolladım umutlarına. Gördüm ki; Selamında mecal kalmamış, Gene vakitsiz, Gene küskün, Mısralarıma konuşlanmış… Benim de, ebruli şiirlerim; Gene sana düşkün, Gene sana yaralı kalmış… Belki de bu yüzden ! Göz bebeklerime batan, Pınarlarımda yosun kokan. Bir görünüp bir kaybolan, Kaydırakların arkasında , saklanmaların... Anlaşıldı… Senin mecalsiz selamın, Benim ebruli kelamım, Halen sevda parklarında… Oyun alanında… Uzaktan hasret sobeleyeceğiz, Biz gene… Toprağımda saçak atan, Mor menekşelerin ucunda ! Müşteba Güneş |