Mahallem..
mahallem soğuk
tüm sessizliğe rest çekmiş perdeler her hıçkırık kara dumanlı kazâlara benzer inleyen raylardan çarpışarak çıkan vagonlar gibi her hıçkırık kaçak bir nefes, bir imdat.. karadır bacaları mahallemin yalnızlığa ıslanmış evler ve kızartma kokusuyla bastırılan hüzünler mahallemde yürüyen kadınlarla aşılan tüm yokuşlar yıkılışları yener yarısı boş bir file parmaklarını kesmiş dudakları çatlamış çamaşırları çarşamba pazarından ve kirpikleri her daim temiz taze gözyaşından gözleri hep dolu dolu yüreği roman elleri sümbül kadınlar ve mahallem.. lâle desenli tül bir perde arkasında yorgun ter damlaları çorba ve sigara kokusu.. ve mahallem eleme mahal elemime hâl hâlime mahal benim küçük dünyamda âmâk’ı hayâl.. ✒T.Y. |