Bıktım!
Emek veren ,kıymet bilen ben iken;
Uzaktan uzağa,bakandan bıktım! Ona gardaş,buna bacı,diyerken; Yere bakıp,yürek,yakandan bıktım! Halı oldum,üzerimden geçtiler Zehirledi,şerbetimden içtiler Ben dururken,nankörleri seçtiler Kibir için gönül,yıkandan bıktım! Ne nankörmüş insan,yeni anladım Yoruldu saf kalbim,dersimi aldım Dost diyene,can diyene aldandım Kenardan ortaya,çıkandan bıktım! Ne diyeyim sana,ey kahpe felek? Hep elendim sen de ,pas geçti elek Ha bugün ha yarın,belki diyerek Sabrettikçe,lafı sokandan bıktım! Bıktım ki;ne bıktım,vefasızlardan Hiç nasip almamış,edepten ardan Nicesin çıkardım,zor günden dardan Binbir surat,maske ,takandan bıktım! Zor günlerde,dar günlerde,ben vardım Aman dileyene ,hemen koşardım Gözden uzak,gönüllerde ,sarardım Unutup burnunu,bükenden bıktım! Ozan Karapece |
Bu işler böyle gittikçe bizler de yanar dururuz.
Neye yanarım bilir misin?Bizim partinin başına geçen adama yanarım.
Selamlarımla..