Naz kuğusu düş görür Kızkulesi kıskanır
Erguvan dallarında salkım saçak albeni
Derler ki “insan yağdan baldan bile usanır”
Çayın rayihasına raptetti hayal beni


Çayla ünsiyeti biz şiirle harmanladık
İstanbul çay kokulu her devirde has nigâr
Arif değiliz lâkin ilk görüşte anladık
Berrak kelimelerle betimlenen tek diyar


Erguvanlar açınca anlarız ki nisandır
Boğazın sularında hayal meyal bir peri
İstanbul’da bu mevsim çay usareli andır
Sanki de aşinayız kalubeladan beri


Üsküdar ünsiyetin çaya yakıştığı yer
Tevazu demlerinde ferahfeza demlenir
Çaya albeni katar Âsaf Osman adlı er
Bu demde cerenlerin dideleri nemlenir


Çayla hem dem olunca başka şeyler yabancı
Efsane meşrubatın saltanatı emsalsiz
Bu dünya handır lâkin han fani bâki hancı
Çay dükkanından kalır her dudakta ayrı iz


Yedi renk suda güler ışıl ışıl her taraf
Bengisu çaya sızar Leyla’nın gülüşünden
İlan edilir belki bekleyin umumi af
Burada çay yadigâr turnaların düşünden
21.04.2016 İbrahim KİLİK