GÜLÜMDEN OLDUM
Levh-i kalem böyle, yazmış yazımı
Kader bırakmadı, gülümden oldum Dert ortağım yaptım, kırık sazımı Mızrabım sert vurdu, telimden oldum Sevda dedikleri, dertle tanıştım Sokaktaki, mecluplara, dönüştüm Haddimi aşarak, büyük konuştum Lâl oldu sonunda, dilimden oldum Aklıma geldikçe, titriyor içim Bilemedim gitti, sevmek mi suçum Akşam üzerleri, okşarken saçım Ilgıt ılgıt esen, yelimden oldum Şikarım baharda, çiçek açmıyor Kırılmış kanadı, bülbül uçmuyor Bizim elden turna, gelip geçmiyor Arada bir gelen, selamdan oldum Ağlayıp duruyor, gözüm sellerde Sevdiğim ararım, çamlı bellerde Yurt yuva kurdurdu, başka ellerde Aldı zalım gurbet, sılamdan oldum Aşkı okumadım, aşk kitabından Seviyorum diyen, yâr hitabından Al güle benzeyen, tatlı lebinden Öpüp kokladığım, balımdan oldum Lüzumsuz ak etsin, Mevlâm anlımı Yitirdim ben böyle, çifte benlimi Nasılda kırdılar, deli gönlümü Bahar da çiçekli, dalımdan oldum Sadık DAĞDEVİREN Aşık LÜZUMSUZ ŞİKAR: Yaban gülü LEB: Dudak |
değerli üstadımı güzel şiirini kutluyor
saygılar sunuyorum...