okuduğumuz kadardır yaşadığımız
yitiriyoruz yine, yeniden hep bir şeyleri
birilerini.. göz göre göre siliyoruz anıları belleğimizin ulaşabildiğimiz yerlerinden... oysa -ilkokul yıllarında hiçbir şeyi tam silemediğimiz, hep kalan izler üzerine yeniden yazmak zorunda kaldığımız silgiler gibi- izlerini hep bırakan bir silgi kadar temiz kalıyordu silebildiklerimiz... eskiterek hep bir şeyleri ve eksilterek ömrü sığınağında bir şiirin, bir şarkının... okuduğumuz kadardır yaşadığımız. elimize değen sayfalar kadar uzun, ...kadar kısa, ...kadar hiç.. |