BÂDEM -3Tüm adalarını kaybetmiş coğrafyadır kadın Orta çağdan kalma bir bavuldur, seni benden eden Mona lisa’nın huysuzluğunu giyinir, akarım can kenarı özlemlerimle adam Gögün ciğerlerini parçalayan hicran. Yokluğun delip geçer, yüreğimi Bir pervane böceğinin zamanında adımlamak seni Tahta kurularına inat asırlık şarap kokun misk- i amberdir, bana. Hera’nın laneti özlem tuzlarını serpmekte usulca Aklıma düştükçe parçalarımı toplarım Şükür risalesinin tam ortasındayım Bir kupa mutluluk Bir ton hüzün bulanır, elime Gözlerime mil çekersin ki İsa’nın kanıyla Yaralarıma yara açan. Yar var, yanan var Yara var ,yaratan var Sensizlik yoktur Kelam gölgesinin dar ağacındaki hasretliğim Gönlüm onlarca alfabenin rahminde olup Şemsliğine uyandırıyorsun. Ney’in eşliğinde sıra gelen sarhoşluğum. Ertelenmiş bir alem. Özlemin yükleme olan mesafesi dar yol, keskin bir virajdır senle ben Bir paskalya gecesınde Hastalığımı yağ sürmektesin, Nuh’un gemisinde. Tufanının dalgaları kıyılarımı ıslatır Canlanırım cennetimin krallığına. Adının genişliği ki yüzük parmağımın hiçlik yanıdır. Düşüşlerimi vaftizleyen Yahya’nın dilinde bir çift cümleyim. İbrahim çoçukluğumla kızıl dudaklarını meskenleşirim . Kudüs’sün bana kadın. 11/04/2016 gordion |
Kalemine sağlık…
Beğendim.
………………………………. Saygı ve Selamlar…