Kasıkları sancı ile barışık
Zümrüt desenli nesli Cengiz hıncıyla eziyorsun
Medeniyetin ortasında bir Moğol istilası
Yıkılan kütüphaneler değil belki
Yağmalanan zerresi kalmış insanlık
Onyılların teraküm etmiş belası
Her dirençte yok olan mevhum kudretin
Bir dua sonrasında acz ile tanışır
/İnşallah/
Sen bile şaşarsın
İki damla gözyaşı nasıl okyanuslar taşır
Okyanusta boğulunca anlarsın

Süreli sabırlar kavşağında secdede
titrek yakarışlar kavurur/savunur
son kalan sulh adasını
Narkozsuz yolmak için derunda sevdasını
Tırnaklarını kanla ovduğun meçhul değil murabıtlara
Kim bilir öfken hangi raddede
Biz kanadıkça sen titriyorsun
Ve gözlerinden savrulan zavallı bir usture
Ulufeler dağıtıyorsun vefası kıtlara..
Bu yük dağ olsa da bir süre
Çekilir ne gam
Zaten nevbaharda ağlamak tam bizlere göre
Geçen her aşire kum saati hüznüyle bitiyorsun
Eşyalarını topla gidiyorsun..