Çıt Çıt ÇıtVe gül dikeninden vazgeçtiği gün bülbül son şiirini söyleyip düşecektir gökten iki göğüs arası nefse... Kasığında ölüm biriktirir insan Doğacak her çocuk birgün çıktığı yere dönmek isteyecektir kan işeye işeye Bunu bilerek sevişin diye çekirdek çitliyor kafamın içinde birisi Çıt Çıt Çıt... İçimdeki boşluğun bir adı olmalı bir adı olmalı ki doldurulmalı Faydası yok artık ellerinin durduğu yerlerin bize Ve başım öyle çok ağrıyor günlerdir Öpmüyorsan bırak bari kopsun kızılca kıyamet... Yüzüm bir hüzün kuytusu Kuytu yerde öpüp başıma koydum ben sevda diye ağzının ağusunu... Kibrit çöpünden müstakil evler yapıp yapıp yakarak öğrendim Betonarme bir artı kirleri Yüreğim hakkında konuşmak yerine dokunsan yanılsamalarıma Şimdi tam şurada şu kentin uykuya daldığı yerde öpe öpe Çekip alsan dilimden kelimeleri Bazen öyle çok konuşuyor ki kafamda birileri vursam intihar Sussam zulüm... Bana iyi şeylerden söz et mevsimin ne alakası var bunca şeyle ben mevsim hesabı yapmayalı aylar yıl oldu. Yıl dediğin saçımda ağarmış birkaç tel. Kadınlar biliyorum ağızlarında baharı taşıyan ağzına dadanışımda masumiyetten çok şehvet... Kısa pantolonlu çocuklar koşuşup duruyor sokaklar boyu Burunlarında ki sümüğü çeke çeke. Bunlar büyüyünce masumiyet olup hatırası oluyor işte aşkın... Bana iyi şeylerden söz et belki birgün umulmadık bir anda günaydını olur gözlerin gözlerimin Îşte buna hayal diyoruz ara sıra kırığından kanıyoruz... Biliyorum Geceleyin bağıra çağıra korkuyla uyanılmış bir kabustur bazen yaşamak Sevince geçmese de Tekrar uyumaya değer hâla... |