İÇ İÇE
Gamzelerini göğe asan sevgili.
Bilirsin… Gerçeğe değen her şeyde varım. Karanlıkta yaşatırım ben, Tüm bildiklerimi. İçimde söndürülen aşk ışıkları bile. Yaralı yağmurlar gibi; Gül yaprağına düşer , Ak bir damla olarak… Çatı katlarımda; Gizlenmiş arzularım kırılır. Sen gene de bakma bana…! Düşünü düşüren sen ol kalbime… Erguvanlarını terk eden, Sonbahar sarısı yüzüme boşalt, Bütün okyanuslarını , Demem o ki; Sevgili…. Biz; iç içeyken yumruklayalım, Bu aşkın duvarlarını…! Müşteba Güneş |