Dostun Gülü
Ayakta kal, düşmeye gör
Herkes seni taşa tutar Göz ve gönüller olur kör Önce yakınların satar İnsanoğlu işte budur Kendi çıkarına bakar Anında dengini bulur Senle köprüleri yıkar Günü gelir her kes ölür Bedenler çürüyüp gider Eğilmeyenleri bilir Tarih, bunu hep not eder Sahte dostlar taş atınca Ne eğildi ne büküldü Onlar ruhunu satınca O, ipi boylarken güldü Pir’i, bir gül yaraladı Başına taşlar yağarken Gözü dostunu aradı Yıldızlar gibi akarken |