"ŞİİRLER YAŞANIRSA ÖLÜR" diyen gurbette ki dostum Nigar hanıma ithafımdır.

Çocukluğum yoklara açtı ilk penceresini
İlk ayrılıklara yürüdüm
Daha ilk adımlarımda
Yırtarken ayaklarımı hayatın dikenleri
Ne anamın sıcak göğsü vardı dayanıp ağladığım.
Ne babamın saçlarımı okşayan elleri
Ben hayata dair düşlerimi
Çocuksu sevdalarımı
Minicik ellerimle çocukken yaktım
Çocukken bile ben
Çocukluğumdan ıraktım

Bin asırlık bir ömürde
Ancak birkaç nefes alımı yaşayabildiğimdi bahar
Yolculara kızılcık satarken tren istasyonlarında
Hayallerim asılı kaldı hep akranlarımın sokak oyunlarında
Uçurtmam olmadı benim tellere takacağım.
Bilyelerim yoktu yuvarlayacağım
Yaz hep başkaları için yazdı
Zira benim baharlarım zemheri
Yazlarım ayazdı
Üşüdü yüreğim baharı gelmeyen kışlarda
Dizlerim titreyip durdu
Tökezledim düzü yok yokuşlarda
Yoruldum
Tükendim bunca yıl beyhude arayışlarda

Hani
Son bir demi olur ya insan hayatının
Duyacağı son ses
Alacağı son nefes
Hani
Ondan sonrada bir fatiha okur ya ona herkes
O son demimde işte
İnsan gibi olmaktı istediğim sadece
Hasretimi dindirmek
Alevlerimi söndürmek istedim bir kere
Can damarım
Hayat pınarım yanımda olsun istedim
Yanımda tomurcuklasın istedim
Yanımda gonca olsun yabandaki gülüm
Göğsüme çökmeden yakınımdaki ölüm
Nerde yarım kaldıysa, bıraktımsa nerden
Yeniden sürsün istedim mutluluğum,
Hiç başlamadığı yerden
Tükenip sona ermeden yıllar süren feryadım.
Şiir tadında olsun istedim kalan kısacık hayatım.
Ne büyük suç işlemişim meğer
Ne günaha girmişim.
Meğer şiir okunmak içinmiş sadece
Ölürmüş yaşanırsa
Katili olurmuş şiirin
Kim şiir gibi yaşadım sanırsa

Şiirler ölecek ha?
Öldürmeyin
Her şiir bir çiçektir
Soldurmayın
Umuttur sevda yüklü yüreklere
Kırmayın
Veysel’e ışıktır şiir
Nazıma vatan
Karacaoğlan’da sevda
Köroğlun’da isyan
Ana dilinde ninnidir şiir yavuklu gönlünde hasret
Gurbet akşamlarında buram, buram sıla
Yol gözleyende gurbet
Sevilende nazdır şiir,
Saz telinde sözdür
İşitmeyende kulak görmeyende gören gözdür
ÖZDÜR BE! ..
İNSAN OLANDA ÖZDÜR..

Şiirleri üzmeyin
Ne olur şiire dokunmayın
Beni ağlattığınız yeter bari şiiri ağlatmayın
Ben vazgeçtim türkü güzelliğinde kalmaktan
Vazgeçtim şiir gibi yaşamaktan
Vazgeçtim inanın
Vazgeçtim
İnsan bile olmaktan
Tek ölmesin şiirler
Yaşasın
Ben vazgeçerim hayattan
Beni ağlatan sizler, gene beni güldürmeyin
Bırakın onlar yaşasın
ŞİİRLERİ ÖLDÜRMEYİN

Ben ki parkamın yaka cebinde
Katlime imzalanmış fermanla dolaşırken bile
Her çiçeği dalında sevdim,
Toprağında yokladım
Kıymadım koparmaya, soldurmaya kıyamadım
Gülü uzaktan seyrettim, karanfili uzaktan kokladım
Adım arananlar listesinde asılı dururken istasyonlarda
Bir karıncayı ezmemek için
Gözlerim ayak uçlarıma çakılı yürüdüm sokaklarda
Yetimlerle içtim çorbamı, garibanlarla yattım
Siz kuş tüyü yataklarınızda dönerken sağa sola
Ben küflü zindanlarda sizden daha rahattım
Bizim sırtımız alışıktır bıçaklanmaya
Yüreğimiz parçalanmaya yatkın
Yaşatın şiirleri
Yapacağınızı bana yapın

Demek ben yaşayınca ölecek şiir öylemi?
Ve sizler tutacaksınız yasını
Vay anasını be! ..
VAY ANASINI....

Götürün güzel dediğiniz ne varsa benden
Alın hiç vermediğiniz sevgilerinizi de
Sizin olsun
Bırakın umutlarım gene ufuklarda kaybolsun
Olsun be..
Bu seferde gene dediğiniz olsun
Yeter ki yaşasın güzel olan ne varsa
Şiire dair
Bırakın bulacaksa bulsun belasını
ŞEKERCİ DENEN ŞAİR...