söylenmez kimseye bu gönlün derdi
derdini bilenler bir mi efendim
lafazan konuşur hep dedikodu
kendini bilenler sır mı efendim

boşuna okudum kitap bilmiyor
kitabı yazanın yüzü gülmüyor
kabristanlar dolmuş giden gelmiyor
gideni bilenler hür mü efendim

kimi gün secdede bozdum duayı
kimi gün rüyada gezdim semayı
var iken öğrendim yoktur demeyi
gerçeği bilenler var mı efendim

eksilirmiş insan hep günden güne
eksiliyor işte insan sevince
sesim yoldan çıktı yola düşünce
yolları bilenler er mi efendim

ne kalem ne kağıt bir dost etmiyor
yar dediğin kırk tilkiyi gütmüyor
bende ishak kuşu nefes ötmüyor
ötüşü bilenler fer mi efendim

tükeniyor gücüm kirpiğim halsiz
kafam duman duman kalbim ikbalsiz
geceler geceler sükut hayalsiz
hayali bilenler hor mu efendim

dünyeviyim bir kabustur düşünmek
kurt gibi ulumak toprak eşinmek
bir derdim var ki adı üşenmek
ben kendin bilmezi yor mu efendim