Cezasu içerken vurdum içimden firar eden güvercinleri kanatlarını gömmedim bir tek göğünde uçmuşlardı seherlerde kokuna kıyamadım çok bekledik doğacak diye güneşi oysa koynunda ayazları beslemiş başka şehirlere gülümserken asık suratlara çevirdi ikimizin sokaklarını ah en çok bu kaldırım taşları şahitti arka cebinde ayrılığı taşıyan ve alnında ihaneti besleyen aşka acıma elini korkak tutma sevgili sen de vur güvercinleri onlar toprağın altında biz üstünde ödeyelim bu günahın bedelini özlemekten nefesimiz kesilsin son nefese kadar kk son çöp kalana kadar |
Şiir haz veren duyguların terennümü.
Beğendim…
....................................... Saygı ve Selamlar...