Emanettası tarağı topladım tıka basa dolu heybem sırtımda ölüm yasına benzer sızılar topraksız gömülen cesetler etten koparılan tırnaklar sana yer yok üzgünüm çekilsin yolumdan gözlerin çiğnesem diken biter topuklarımda çiğnemesem gidemem diyorsun ki " neden konuşmuyorsun" kelime kalmadı halimi anlatacak ne desem boş ne yapsam boş sen benden geçmiyorsun ben serden ellerin dikenli tel gibi sen yanımı yırtıp parçalasa avuçlarında kalsa benden parçalar yokluğumda sarılsan, öpsen, okşasan kan kokusu karışsa tütün kokusuna gidiyorum sevgili yanında gülümseyen kadına emanet ediyorum seni kendimi yaradana kk son çöp kalana kadar |
Haz veren şiirin vazgeçilmez güzelliği ortaya çıkmış.
Beğendim…
....................................... Saygı ve Selamlar...