Bir varmış bir yokmuş...
yetmez mi ki bu kadar yaşamak
geçen günlere inat üç günlük ömür ızdırap sevmeye durmasın bir kere kalp... derde kahır eklemekmiş kader zatürre olunca hayat nefes soluğa mahkum bir tek demediği kalmış benim kulum... ateşler içinde yanar yürek yağmurlar sellere suspus cümle alem şahidim olsun düşmüyecek hiç bir zaman yolun... masmavi gökyüzü masmavi dalgalara atıyor kendisini boğulmak şurda dursun mahçup bulunmaz olmuş bir kulp... gülüm diyesi geliyor gönlün çapraz bağları kopmuş gibi şansın dağ başını duman almış sanki her şey bir varmış bir yokmuş... (Berlin,25.03.2016) Talat Özgen |