1988 Temmuz ayında Samsun PTT’ye mahkûm kadrosundan tek başvuru yapan ben olduğumdan sınavsız, sorgusuz doğrudan arazide çalıştırılmak üzere muvakkat (geçici) işçi olarak işe alındım. İlk iş yerim olan Sinop’un Ayancık ilçesinde kaldığım şantiyede akşamları uzandığım yerden yazdığım ve 28 yıldır kaçak dolaşan bu şiiri birkaç gün önce ele geçirdim. Uzunca bir sevinç, kavuşma ve sarmaş dolaş olma halinden sonra şiiri kısa bir sorgulamadan geçirmek istedim… Ve şiir “Ben 28 yıl önceki senim. Beni böyle koru” diye direnince 28 yıl önceki bana, duygularıma ve şiire hiç dokunmadan ve ama o dönem ve sonrasında yazdığım ve ne kadarsa o kadar şiir olan yüzlerce karalamayı neden kaldırıp attığıma ve neden kaybolmalarına izin verdiğime hayıflanarak ve kendime acımasızca sitem ederek şiiri paylaşıyorum…

İşçinin günlüğü (1)

Şiirleri hırçın bir deniz gibi
Dalga dalga taşıyarak sırtında
Yüreğimin kıyısına vurup duran
Düşünceye aşığım

Aşığım
Düşüncelerin dönüştüğü eyleme
Sevgiliye sunulan tomurcuk güle
Emeğe, direnişe
Üzerimize ışıl ışıl çiseleyen
Ve karanlığı kuşkanadı gibi yarıp geçen güneşe

Dudaklarından taşan imkânsız gülüşlere
Minik bir düş kırıntısına-zulamda gülüşünden saklı tuttuğum-
Düşlerimizle düşe kalka girdiğimiz kavgaya
Kavgada namlusu soğumayan umuda
Gülüşen bir çift göze
Ve sevda yüklü tek bir söze aşığım

Aşığım
Yorgun bir işçinin alın terine
Ve olanca ağırlığıyla ve öyle mavi ve öyle mavi
Gözlerinde yıkılıp kalan uçsuz bucaksız hüzne
Ve hep yorgun/ ve hep yoksul/ ve hep uykusuz
Ve hep mutluluğa geç kalan sabahlarına ülkemin
İşgale uğrayan soframıza/ lime lime yağmalanan aşklara
Kömür karası sevdalara -bir göçükte sıkışıp kalan-
Ve ganimete kurban giden sevinçlere, örselenmiş düşlere
Sıcak bir dost merhabasına
Ve 1 Mayıs’ta vurulup düşenlere

Aşığım
Ezilen halkların, yoksulların
Ve işçilerin ellerinde doğacak olan
O güzel güne
Güneşe…

Aşığım
Sokaklarında güler adım koşacağımız
Ve bir gün mutlaka
Ama bir gün mutlaka
Aşkı ve yaşamı özgür kılacak olan
Sonsuz düşlerimize…

Aşığım
İlle de sana sevgilim ille de sana…

Ağustos 1988 Ayancık/Sinop
Savaş Karaduman

(*) 1988 Temmuz ayında Samsun PTT’ye mahkûm kadrosundan tek başvuru yapan ben olduğumdan sınavsız, sorgusuz doğrudan arazide çalıştırılmak üzere muvakkat (geçici) işçi olarak işe alındım. İlk iş yerim olan Sinop’un Ayancık ilçesinde kaldığım şantiyede “işçinin günlüğü” başlıklı defterime akşamları uzandığım yerden yazdığım ve 28 yıldır kaçak dolaşan şiirlerimi birkaç gün önce ele geçirdim. Uzunca bir sevinç, kavuşma ve sarmaş dolaş olma halinden sonra şiiri sağından solundan biraz çekiştirmek ve kısa bir sorgulamadan geçirmek istedim… Ve “Minik Bir Düş Kırıntısı” başlıklı bu şiir “Ben 28 yıl önceki senim. Bana dokunma” diye diretince 28 yıl önceki bana, duygularıma ve şiire hiç dokunmadan ve ama o dönem ve sonrasında yazdığım ve ne kadarsa o kadar şiir olan yüzlerce karalamayı neden kaldırıp attığıma ve neden kaybolmalarına izin verdiğime hayıflanarak ve kendime acımasızca sitem ederek şiiri olduğu gibi korumaya aldım…

Eylül 2016