Eşgâl Bozangözler huzura giden dergâhın tek güzergâhı ve anahtar bakışların aynadaki yüzünde saklı kimi açar kimi okur kimi bakmaz bile kulaklarda çalkalanır sessizliğin uğultusu telörgülere takılmış ne türküler vardı iki dudak arasında pasları silen sancıları dindiren teşhir edilmiş onlarca duanın buluştuğu tek lîsandı duygular nefsin soğuk duvarlarına şarpan her söz yağlı bir urgan gibi kundaklar nefes çeken bedenleri kör şeytanın ruhu satılır közlenir bilekleri oysa; sandığı kurcalanmış dipsiz bir hayâlin cennetiydi karanlığın sonundaki o isimsiz ışık bilinmeyenin eşgâli hafızamın önü/arkası s/aklayamaz kimse bu gerçeği ey gerdanımdan süzülen âhirim , dilimin ucundan topla kendini 22/03/2016 17;35 eMİNeYZAMAN |
Küçük yaşta aşık oldum bir kere
Severek acıyı cektim yüz kere
İzini yitirdim yandım bin kere
Ne Acı Ayrılık, Ne Acı Gurbet...
---- 23.03.2016 – Tozkoparan/İstanbul
İsmailoğlu Mustafa YILMAZ - İstanbul