Gözlerimin Dinginliğinden Düşen Son Yaprak
Bir dolu bir boş geçiyor gecelerimiz
Kıyıda köşede baş belası avuntular Her biri diğerinden sıska Silip süpürüyor anılarımızı Ah bir anlata bilse dilsizliğimizi fırtınalar Kasıp kavurduğu ilhamımızı geri getire bilse Yüzsüzlüğüyle yanaşa bilse umut yolcuları Ya bir tren garında yada sere serpilmiş bir rıhtımda Bir ölü okyanus ola bilse gözlerimiz Her bir özlemimiz şimşek gibi çaka bilse ufuklarda Bir kıyamet kopara bilse gögüs kafesimiz Bel ki bir aşk kervanında omuz omuza ,çarpışır mıyız Git dediğimde kal diye bilmeyi ne çok özlemiştim Kalbur altı sakladığım bir tutam umut kırıntılarımı Yüreğimizin bağı değil sökülen,dizlerimizin bağıydı Yollarımıza ruhumuzu sererken , Ölmek neymiş bir kez daha anladım. 22.03.2016 .03.27 Remziye ÇELİK |
Kalemin daim olsun
__________________________Selamlar