Tek Göz Ölüm
için hiçle çiftleşmesinden doğan piç düşüncelerle geçerken yaşam
kızgın bir ışığın boynuzları ucunda heba oluyordu iki kişilik serinlik hayallerimiz. ve biz sanal kafeslere sığınıyorduk. sanki bilmiyor muyduk kullandığımız okların bok olduğunu? sığ düşünceler, korkaklık, ihanet… ölüyordu her şey ölüyordu. en güzel hangimiz ölüyordu? bilmiyorduk; sadece ölüyorduk. her gece saçlarımı okşarken siyahlı kadın çok uzakta değildi deniz ve gemiler. duramazdım buralarda duramazdım; durmamalıydım. ve Onun gözlerinin dalgasında arınmalıydım... hayır! durmalıydım! inadına... ve hortlaklarımın ümüğünü sıkmalıydım. çünkü, bana göre değildi tek gözlü ölümler. |
Sevgilerimle..