silaha selam durduğunda çiçek
çığlık çığlığaydı
ne varsa, çığlık çığlığa.
deniz çığlık çığlığa doğurdu güneşi
güneş çığlık çığlığa...
bakışları soğuk, kızgın...

ve yürüyordu soytarı
içinde cevapsız bir rüzgarın

bebeklerimiz,
bahçelerimize ektiğimiz ölüm ağaçlarını
beslemeye yetmiyordu artık;
kadınlar, köpekbaşlı veletler doğurdu;
erkekler, donmuş kalplerini mezar başlarına bıraktı.

ve hala yürüyordu soytarı
ve rüzgar, hala cevapsızdı.

iblis bile bakmıyordu
paramparça aşklardan sızan leş ruhların suratına
içte büyütülen hiçbir masal hiç kimseyi uyutmaya yetmiyordu
ne fahişeyi ne bacak arasındaki parayı...

ve yürüyordu soytarı
yürüdü soytarı
ve durdu soytarı; aynaya baktı:
"karanlık!"
kafasına sıktı.

O ise devam etti yürümeye;
karanlığa. çığlık çığlığa...
avuçlarında olmayışın, aslında hiç varolmayışın dayanılmaz bunaltısıyla.
yürüdü
ve bir yaprak, suda boğdu kendini.