ah Nazım; demiş
(güya),
Atatürk rahmetli:
’önce seni asmalı,
sonra oturup dar’ ının altına
bir güzel ağlamalı’

gerçekten demiş mi
bilmem.

sebebi
Nazım’ın kaleminin zamana sivri gelmesiymiş
sipsivri ve kasten / isteyerek
teammüden
pervasızca kullanılmasıymış.
gerçek sebep hiçbir zaman bilinememiş
böylece bildirildiğinden
hep
derinden /derinden /resmen / fiilen
böyle bilinmiş

vallahi
vebali söyleyenlerin boynuna
günahları demir ile taş gibi üstlerinde kalsın
yalan söyledilerse yiğit arkaları yere gelsin
de
analarının yüreği cayır cayır yansın çatlasın
mısır gevreği gibi patıııırrrrrr patır patlasın

ama şimdi
herkesçe fikir birliği ile
konsensüsensel yani
uysal kaplanımız / aslanımız / yiğidimiz
dünyaca bilinen övüncümüz /medar-ı iftiharımız

öldü ya ,ondan ...
kâbesi de yıkıldı
üstelik
zararsız /gayrı

tarih ona da bir mümtaz yer ayırır artık
lütfen hani
Dadaloğlu’na, firavun’a
Köroğlu’na ayırdığı kadar
Aziz nesin’e,Can yücel’e
ve de
Mehmet Akif Rahmetliye
Arif Nihat Asya’ya,
Saidi Nursiye
Necip Fazıl’a

tehlike geçmiştir.

okur geçeriz
konar göçeriz

Nesimi’ye, Itri’ye ne yaptıysak
bir müddet sonra
onlara da dik alasını yapar
anma günleri düzenler / heykellerini dikeriz

Homeros’u, İliyada’yı da okuruz
Yunusu da.
Rock ta dinleriz
saz sema-i de / ilahi de


ancak
en sonunda
okunması anlaşılması zor
ne dediği asla belli olmayan
çağdaş şiirler/şairler yüzünden
masal dinlemez şiir okumaz olduk kardeşim

şiirsiz kalınca da
hep beraber milleten beraber
kavun olmuşken ne güzel
döndük / gerisin geri
düvelek olduk, kelek olduk
çağdaşlık liginde milletçe nefsimizi küme düşmüş bulduk
sadaka taşlarının mucidi atalarımızın kemiklerini sızlattık
Tarihimize sövmeyi bilgelik sandık
sokaktan geçenin elinden çantasını kaptık
uzun müddet gasb suçunu hırsızlık saydık
velhasıl her alanda kaptı kaçtı olduk

şarap içmezdik
altın vuruşlarla ölür olduk
Düşmanlarımızı dost bildik
Birbirimizi vurur olduk

anan - atan nur içinde yatsın; derdik
Piri fani emanetleri huzurevlerine koyduk

Hakk için...
Allah için...
şu keskin zekalarımızı !
kâmil -kelâmlı dillerimizi !
ve
neomodern gönüllerimizi !
içinden çıktığımız tosbağa misali
tıh dediğimiz milletimizle
kendi kendimizle yani
anlaşabileceğimiz bir lisan ile değerlendirsek
ben sana batıramam mı
sanıyorsun lan sivri dilimi
ve / veya
kalemimi /şeyimi /her şeyimi deyip
birbirimize dürteceğimize
halkla haşir neşir olsak
kadınlarımız çoluk çocuğa göğüslerini / göbeklerini açacağına
kalplerini gönüllerini açsalar
baba ocağı-ana kucağı deyimini yeniden hatırlasak
insanca huzur içinde, barış içinde yaşasak
diyordu...
biri
habire..
kulağımın dibinde /sanki beynimin içinde
hak verir gibi oldum
sonunda dayanamadım
dur dedim...
sen söyle ben yazayım

hemen yan yattı / çamura battı
ama dedi !
eeee ! dedim
neee! dedim
kendin yazmış gibi yaz dedi...

tamam dedim
tamam
ben yazmış gibi yazayım

Abdülhamit zamanında mıyız.!.
bu güne bugün
yarım yamalak olsa da Avrupalıyız

ne yani fikrimi döveni
benim evire çevire dövme hakkım yok mu
hayların var huyların var
hatta gayların var
haylama - gaylama hakkı da
benim
bin yıldır bu toprakların sahibi
unutulmuş şehitlerin torunu
kısasa kısas hakkım yok mu

kimin lan bu ülke ?
ne diyon lan sen köftehor diyerek
onlar
yüzbin defa ölüm yok dese
ben yüzbinbir defa var
var
kardeşim /bir tanem / canım benim
babam vardı öldü,
dedem de/ anam da
mezarlıklar neyin nesi
diyeceğim
gerçekleri söylemekten asla ve kat’a
vazgeçmeyeceğim.

olağan üstü güzel şiirinizden
biri koyup üç kere nasiplendim.
kutlarım, şair kardeşim
ve / teşekkürler ederim..
sizi okumak ayrıcalıktı
duanı okudum diye,
şu anda
kalbim mütmain
saygı ve selamlarımla.
ÂMİN E ÂMİN


Hacı Ali Bayram
ALANYA /01/008