Bazen uzakta durmak iyidir insanlardan
Bir kuytu köşeden seyretmek hayatı
Sığınmak belki de en ıssız yere
Bir yere, bir göğe sevdalanıp sevmek hayatı

En uç noktalardan yürüdüm hep
Ya var oldu bir şey benim için ya yok
Ya sevdim, ya sevmedim
Ya koştum dur durak bilmeden, ya da tek bir adım atmadım

Ben hep uçurumun ucunda yaşadım zamanı
Benim için saat hiç çeyrek, yarım olmadı
Ya tamdı saat, ya da zaman mefhumdu benim için
Ondan herhalde ya geç kaldım hayata, ya da erken başladı hayat

Karanlıkları hep sevdim hep severim
Çünkü ya apaydınlık olmalıydı hayat ya da zifiri karanlık
Aydınlığı sevemedim hiç belki de tüm kusurları gösterdiği
Belki de benim için hiç apaydınlık olmadığı için karanlıkları sevdim ben

Ya gül bahçelerim olmalıydı ya çorak topraklarım
Ya gül yetiştirmeliydi ellerim ya da diken
Hiç ilkbahar, sonbahar olmazdı hayatımda
Ya hep kışı yaşadım ya hep yazdı mevsim

Bir kere benim içimde var olan bir daha hiç yok olmadı
Ya hep sevdim ya hep nefret ettim ama bir şeyler hissettim
Seçtiğim, geçtiğim hiçbir yol kolay olmadı
Ya çakıl taşlarıyla doluydu yollar ya dikenlerle

Hayal ettim hep var olmasını istediğim şeyleri
Ya kaybettim hayallerimi ya gerçek oldu
Yine de tozpembe değildi hiç pencerelerim
Biraz siyah biraz gri….
CANSU MENGENCOĞLU...