Bir kavak
Bir kavak, binlerce yaprak
Kökünü sarmış kara toprak Rüzgar estikçe sık, sık, yüreğim atar Karadeniz`de gemilerim batar Boyu uzun, beli ince ve kıvrak Yeşil, yeşil titreşir her yaprak Hışırtısı hemen gözlerimi açar Rüyalarımdan bulutları kovar. Aman bırak, yeşil kavağım bırak Gideceğim yol çok ırak Büyüleme beni fazla, trenim kaçar Tepemde gezer yeşil maymunlar. Sular sızsın durmaksızın, ıslansın toprak Kökünden bedenine, oradan da yapraklarına çıkarak Boyun uzasın da uzasın, çoğalsın üstündeki her yaprak, Çünkü onlar rüyalarımı kurtaracak. |