yapraklar
ne çok bildiğini susuyor yapraklar
üstelik sessizce soluyorlar yaşamak bir dalda başlıyor bir dal soluk soluğa nefessiz düşüş anı kimsesiz, dilsiz ve fersiz salına salına iner gözlerime gözlerim ki toprak örttüm üstüne ey cellat, artık mil çek gözlerime sağanak sağanak yağar üstüme üstüme bütün bildiklerini susarken yapraklar bir de düş yaprakları, vurur beynime göz kapaklarım böylece düşer birbir üstüne //2014-03 |
Üstelik sessizce soluyorlar
Öyle de oluyor şair. Tebrik ederim....