Şiirime eşlik eden şair dostlarım.
++++++++++++++++++++++++++++++++++

Dünyaya yeni gelen ikizler ve üçüzler
Bunca kibire batmış asla kızarmaz yüzler
Ayağa ayakkabı arayan tüm öküzler
Aman kem gözlere şiş şair diyorlar bana

Akif, Necip Fazıl’ı duymamış bilmeyenler
Kafiye ne, mısra ne, neye yarar diyenler
Şiiri bir-kaç yıldır şu facede duyanlar
Hece sen yakamdan düş şair diyorlar bana

Çiğdem Hocam diyorsa ancak şairim derim
Şairler arasında o an ayrılır yerim
İki kelime ile serbest yazan güllerim
Bu da bana soğuk duş şair diyorlar bana

Yusuf Giraz

++++++++++++++++++++++++++++++++

Üç beş kafiye ile ödedim diyetini
Kör bıçakla doğradım kemiğini etini
Yıllar var ki çekmişim ilhamın hasretini
Sine püryan, yara döş, şair diyorlar bana

İsterse beğenmesin bu işin ustaları
Eşim, dostum, yarenim, şiirin hastaları
Yorumlarda görürüm gülleri pastaları
Gönderirler bir gülüş şair diyorlar bana

Derinlere dalamam sığ yerlerde yüzerim
Çiğnerim kuralları kafasını ezerim
Eş anlamlı sözleri peşi sıra dizerim
Etmesinler serzeniş şair diyorlar bana

Dizelerim manasız ne bağ ver ne bütünlük
Ben yazdım oldu derim bilin bende üstünlük
Bazen şiir çalarım düşünmem hiç küskünlük
Gel dostum sen de bölüş şair diyorlar bana

Salih Özel Nebioğlu

+++++++++++++++++++++++++++++++

Körle yatan şasi kalkar hep derler
Iki kelime bir cümle etmezler
Sorsan en guzel lafı da bilirler
Ben şair değilim lakin yerdiler

Ayşe Ertuğrul

.
Kim demiş olmaz diye; yazdım; pekâlâ oldu.
Kelimeleri dizdim, yakıştırıp yan yana.
Şiirler ekledikçe sayfam hayranla doldu.
Paye kapmak kolay iş; şair diyorlar bana.

Hazırlarım her gece, tam ortaya mezeyi.
Kafa esrik, dumanlı; kim takar şirazeyi?
Devrik yazayım derken sakatlarım dizeyi.
Dursa da ecüş bücüş, şair diyorlar bana.

Hayalimi zorlamam, düşünmem derin derin,
Tokasını eskitmem beynimdeki kemerin,
Altın kurallarını yemişim gramerin!
Yıkılsın kolon, kiriş; şair diyorlar bana.

Edat nedir, zarf nedir, im nerede bulunur;
Bilmiyormuşum güya! Kulağıma çalınır.
Güveni yarım olan, bu sözlere alınır.
Ben altın; onlar gümüş; şair diyorlar bana.

Ünlemlerim eksikmiş nidaların yanında.
Nokta koymuyormuşum tümcelerin sonunda.
Yedi ceddine rahmet, virgülü takanın da!
İster patla, ister şiş; şair diyorlar bana.

Kıyamet mi koparmış uyaklarım kırıksa,
Temaların temeli hepten çürük çarıksa?
Fark etmez ki manadan deli saçması çıksa!
Atınca iki dikiş, şair diyorlar bana.

Bir imge bulsam hemen bodoslama dalarım,
Acımam, çaktırmadan “helal” deyip çalarım.
Görürsünüz; yakında Oscar’ı ben alırım.
Armut piş, ağzıma düş; şair diyorlar bana.

Her siteye uğrarım, bırakmam varılmadık.
Yaka paça olsam da, kimseyle darılmadık.
Üstatların, sıkmaktan, çenede kırılmadık,
Kalmasa da tek bir diş, şair diyorlar bana.

Dedikodu, efendim; belli, kıskanıyorlar,
Kalemimin hızını keserim sanıyorlar.
Dışları serin ama içerden yanıyorlar.
Yetiş ilhamım, yetiş; şair diyorlar bana.

Anladım ki şöhretim bazısına batıyor.
Hasedinden çatlayıp bana trip atıyor.
Kitabım piyasada, sorana, yok satıyor.
Pes artık, vallahi çüş; şair diyorlar bana.

Mücella Pakdemir


SABIKALI ŞAİR

xxx
Kervan şiiri yaptığımı ilan ettim bu şiirimi. Katılımcılar oldu. Bitirdiklerinde hikaye bölümüne ekleyeceğim inşallah.