HAYATIN SON PERDESİHasan Karaşahin’e ithafen .... hüzünlere boyanan sakallarına gizlediği umutla özgürlük türküleri eşliğinde renkli balonlar satıyordu rutubetli duvar dibinde çocuklara şiir sesinden silinmiş bir alfabeyle maviye belenen şiirler d’üşüyordu barışa adanan yüreğinde ve bir dev yürek son yolcuğuna uğurlanırken tozlu raflarda kalan kitabın ön sözünde ömrünün özeti geçiyordu düş kentinin yaralı kuşları çarmıha geriliyordu kanatlarından hayatın son sahnesinde iniyordu perdeler yavaş yavaş sevdiklerine veda etmeden öyküleri yarım kalanlar kervanına katılıyordu tekrar bir bebeğin gözlerinde doğmak üzere yasaklı dünyanın yasaksız uçurumundan bırakıyordu çocukluğunu ... baba yürekli can abim ışıklar içinde uyu Meltem Kınıc |