GÖLGE

sebepsizce gitmelerde zaman benim değil
çalınan ömrüm
düşlerde isyanımdır
adını andıkça bütün kekemeliğim

ben dut ağacında cılız bir yaprak
sen içten içe yüreğimi kemiren ipek böceği
hapsetme kendini
çelikten güçlü
tunçtan tırpan
duygudan yoksun salyaların ardına

ille de gölge mi istersin
sebepsizce

hangi gölge yeter ki seni himaye etmeye
çınarlar bile boyun eğmek için emrine amadeyken
küstahlığına say
aylantus’un baş kaldırışını

hadi yaslan gövdesine koca çınarın
yorgunsun biliyorum
bir vakit dinlen
biraz soluklan

sana dair dilimden düşürmediğim dualarım var
“R…. S….. K…. N…. Y… G…. D….” diye
kabul et keyfince sunaklarımı

öyle bir gölge işte
ne önünden giden
ne de arkandan gelen

gölgeye dahi manidar anlamlar yükleyenlerle ben
göğüs, göğüse savaştayım…

Efkan ÖTGÜN