Bir serçe bir kızıl çiçek
O çiçeğin kızılında kışlık efkâr
Zaten sarılıydı güz boyunca Dalda üç beş tutam kar Gün be gün düşmüş yüzü Hele ip misali dolanınca Son duasını duyar gökyüzü Koparken iki üç yaprak O serçe aşkla kondu konalı Bağışlandı yine rüzgâr Kim dinler geceli gündüzlü Bir boş ver fısıldanarak Unutmaz aşka verilen sözü Saklanırken o kırık kanadı Sıkıldı kökleriyle toprak Ne mümkün artık uçulması Acısını bilseniz zor yutar Yere şöyle bakıp yıkılarak Söylenir o mahcup şarkısı Çoğunda üç hazan bir kış İşte böyledir şair dünyası Allaha yalvar yakarış Bitmez şiirlerde utanıp kalarak Her şey nasip nisan sonrası Dr.süreyya burak önder |