SAVAŞIN ÇOCUKLARIDuvarda bir çerçeve resimsiz Göklere havalanmaya çalışan bir kuş Çamurlu suda kirli yüzüne bakan bir masum Bir çift göz gülümsemesiz O savaşta büyümeye çalışan bir çocuktu Her adımı temkinli Her seste ürkek Belki anasını belki de babasını kaybetmiş Gözyaşı değil kan süzülen yanaklarından Bir topun peşinde koştuğu günü çoktan unutan Çığlıkları uzun zamandır duyulmayan Sessizliğin içinde sessizce kaybolan Uzanan elinin boşta kalmasına alışan Her yeni güne ölümle yoldaş başlayan Küçücük bedenine bakmaksızın kıyılan Başkaları milyonluk oyuncak düşlerken O kuru bir ekmeğin hayali ile yetinen Hiçbir günahı olmadan Savaşın tam ortasında büyüyen çocuklar Vadesi gelmeden Azrail’e peşkeş çekilen Gülümsemesi çalınan Ailesi yok edilen Yuvası yıkılan Bir kurşun ile hayatı sönen Çocuklarımız onlar Sadece sosyal ağda Resimlerine vah vah tüh tüh dediğimiz Savaşın çocukları onlar …. |
Güzel şiirler yazdığınız için de iyi düşüncelisiniz…
Albenili dizeleriniz çok hoş.
Beğendim...
....................................... Saygı ve Selamlar...