Haroşa hayat
Dilimde uzun bir yol türküsü
Ki ben En çok nakaratları sevdim Sıyırdım gözlerime inen peçeyi Pul, pul döküldü Yüreğime dolan yalancı cemreler Kabına sığmaz şimdi gülüşlerim Üşüyen kış öyküleri anlatırdı annem Ki annem Hayatın hep haroşa yönünü gösterdi bana Bir gün lazım olur diye Hayat hep düz Yada ters gitmeyecekti ya Bazen sus/ gerektirir Edepsiz hayata Edep ile baş eğmektir haroşa Sonra Acılarımı bir akasya dibine Anne duasına sardım Ondandır dik duruşum Eskiyen düşlerimi tamir ettim Yarası kabuk tuttu zamanla İki kahve sürdüm hatırın tam ortasına Ay ışığında yıkadım yüzümün hüzün yanını Sevinin kırmızı rengine büründüm Ondandır Baharın yedi rengini gülüşüme sürdüğüm Ben kim miyim ? Çiğ damlası kadar saf Billur gibi kırılgan Uğur böcekleri dolu heybem Yaseminlerin koynunda uyuduğum’dan beri Aşktır yol haritam Görebiliyor musunuz Ben sevdanın yüreğine eşim Ben Gül yüzlü bir şiirim ! Geceden geçen her yol sana çıkar Uyuma geliyorum rüyana /MineKuş / |
Anne duasına sardım
Ondandır dik duruşum
Eskiyen düşlerimi tamir ettim
Yarası kabuk tuttu zamanla
İki kahve sürdüm hatırın tam ortasına'' ...... Minem anne duasıyla sarılan acılar çabuk iyileşir meleğim.
Kalemine ,kelamına ve o şiir dolu yüreğine kocaman sevgilerimi bıraktım canımm <3