’ Geçit vermez dağ koyaklarından duyulur sesim
İhanet kuşanmış’ların soyundan geliyorsam bileklerimi kesin’

Beni bir kibrit çöpü gibi gereksiz yakanlara
Hal beyanıdır bu
Elleri mezopotamya
Gözleri çukurova
İllegal bir ciğer sızısı
Ne kapitalizm ne komünizm
Bu bir isyan
Geçtim parkalı zamanlardan
Dervişlerin asasından geçtim
Bölücülükle suçladılar beni
Bir düş kuşu kondu omzuma
Yaktım içimin nevruz ateşini
Onlar savaşıyorken
Biz sevişiyorduk
Tek derdim eşitlikti

Sana doğru gelirken,
umudumu ne zaman düşürdüm
Nerede boşalttım içimi
Hatırlamıyorum

Şaraba niyet edenler arada sirkeleneceğini de bilirler
Geleceğim sana
Mor dağlara, kırmızı kar yağdığında
Oyunlar bittiğinde ve perde indiğinde
Ben gibi araf’ta kaldığında
Kahra kan doğradığında
Tek başına kaldığında
Sen gibi bakmayacağım, demiştim oysa

Herkesin yalanı kendine
Önemli değil nerdesin, kimlesin
Sen seviş
Üşütme gecelerini
Kırdığın cevizlerin kabuklarından
kendime zırh yaptım
Senden kopup gittiysem iplik misali
sevmediğimden değildi
Ah etmedim
Eden buluyorsa eğer
Hesabı hakka bıraktım

Seni
sesi çalınmış coğrafyanın sılasına attım
İşaretledim kaldığın yeri
Benden daha deli tali yolların, tekil cümlelerine kestim biletini
Bir ben daha var , benden içeri
İçimde ki tepinme kısraklara eş amma
Bundan gayri sana
Yüreğim terli .

// MineKuş //

’ Komünisttir ask
Bir faşisti sevmeye yüreği yetmez nasılsa
demiştim değil mi ’