AKKIZ DİKENLERİİyiydi o gün, çok neşeliydi. Kâşif gibi hissediyordu Belli ki kendini. Bir dikene anlatmalıydı derdini… Yüzünün coğrafyasına Şiir sancısı düşmüş kız. Dayayıp ellerini çenesine, Gelincik bürünmüş baharın Üç yanına birden baktı. Mih’rin doğuşu ile batışındaki, Özlem; bitimsiz damlayınca Mavi okyanusuna, Zehir zemberek yürüdü Umut düğümleri yalnızlığına. Ahh dedi ahhhh. O da olsaydı burada, Tutuşsaydık el ele Nazar etseydik güle bülbüle… Kalktı oturduğu yerden usulca, Bir afaka baktı sevda büyüten, Bir dağlara baktı, bulutlarla öpüşen, Çözüldü dizlerinin bağı, Yığılıp kaldı oracıkta…. Bir al düştü mendile. Kiraz çiçeklerini görmedi bile. Akkız dikenleri ile sevişen...! Müşteba Güneş |
Kutlarım hemşerim.Selamlarımla..