UMUDA DOĞRU
Gözyaşımla yıkayıp acılarımı
Bir ipe serip astım güneşe doğru Kurutarak ruhumun yaralarını Yeniden yola çıktım umuda doğru Saymadım beni üzen zalim yılları Saymadım saçımdaki kar beyazları Canımı çok acıtan sancılarımı Savurup attım gitti rüzgara doğru Umudun ellerinden sımsıkı tuttum En siyah hüzünlerden bir bir soyundum Giyince mavileri yeniden doğdum Şimdi gidiyorum ben bahara doğru İçimde hiç bitmeyen sonbahar vardı Yıkık dökük hayaller küsüp ağlardı Geçte olsa anladım böyle olmazdı Yaktım tüm ışıkları yarına doğru... Gülseren MORKAN 02/27/2016 |