Vefasıza küsüp de yakma tüm gemileri,

Gün olur devran döner, onlar da anlar elbet.

Hayırsıza yanıp da kırma sen gönülleri,

Tavşan dağa küstü diye sanma ilelebet.

Sabret, dünya imtihan; mükâfat var sonunda,

Aldığın her nefesin hesabı var onun da.

Sanma dünya bakidir, sonu vardır bunun da,

Dayanmak zor olsa da bir nimettir musibet.

Sen seni üzenlere aldanıp da kalp kırma,

Edepsizlik edip de onlar gibi bağırma.

Hâlim, mazlum, selim ol; gudubeti çağırma,

Anlamak irfan ister, susmak büyük ibadet.

Kılavuzun Kur’an’dır, olma sen ondan gafil,

Sûr borusu elinde, pek yakındır İsrafil.

Kıyametler kopacak, mizan büyük çetrefil,

Yaşadığımız âlem, gurbet içinde gurbet.

Cennet, ebedi âlem; köşkler vardır içinde,

Uçsuz bucaksız mekân, akıl almaz biçimde.

Teselli ver kalbine, güzel ahlâk geçimde,

Hikmeti anlar isen, dünya bir sonsuz mâbet.