Hatırlarım babamı.
Gözlük camlarının ardındaki
Gülen, buğulu bakışlarını...
Vururken mızrabını
Udun bağrına,

...

Babamın adı Zeki, babasınıki gibi değil. O, babasına benzermi benzemezmi , onu bilmem.
Benzermiş , benzemezmiş , adı Zeki kime ne ?
O, babamın hikayesi,


...

Bir bayramım daha sensiz geçiyor
Sensiz bu yürek bir kez daha ağlıyor
Bir kez daha yokluğunun acısını çekiyor
Bir kez daha elini öpememenin eksikliğini yaşıyor
Yüreğim bir kez daha isyan ediyor

...

Öyle bir seviş ki bu, tarifi bulunamaz...
Öyle bir kalp ki bu, sızısı durmaz...

İçimdeki sızı ne zaman geçer diye beklenilmez
Geçmeyecek çünkü...

...

Yok arkadaş babam şair değil
'Baba'

Fakirin fukaranın babası
Yürek desen kar beyazı

...

Kızın hayatla tanıştı
İnsanların yalanlarını, acımasızlığını
Gözyaşını, acıyı tanıdı kızın
Ama sen yoktun yanında.


...

Yar…
O an çok çaresizdim
Suskunluğa mahkûm
Olacak kadar halsizdim
Kime ne diyebilirdim,

...

Bir telefon çaldı ansızın , herkes daha uyurken
Arayan yiğenim Ahmet’ti titrek ürkek nefesiyle
Dedem ,dedemi kayıp ettik dedi ağlayan sesiyle

Dünya başıma yıklıdı ne yapacağımı bilemedim

...

İlkokul öğretmeni benim sevgili babam,
Yeni nesiller eseri olacakmış gelecek zaman!


...

Biliyor musun, bazen onu o kadar çok özlüyorum ki! Onun yokluğu ne değiştirdi hayatımda, onla yaşayıp görmek isterdim. Belki her şey çok daha farklı olacaktı, belki değil, hiçbir şeyin aynı olmayacağı kesindi. Ama daha iyi bir yaşantım mı olurdu, yoksa kötü mü işte onu bilmiyorum. Kader derler ya, kaderde ne varsa onu yaşarsın derler ya, ona bazen inanıyorum ama bazen de insanların hüzünlerini bununla ört pas ettiklerini düşünüyorum. Kaderini kendin seçersin derler, ben istemedim ki babasız bir yaşam sürmeyi, ben istemedim ki küçük yaştan beri baba kelimesinin gerçek anlamını bilmemeyi. Kimsenin hayatı dört dörtlük olamaz tabi ama biliyor musun onun eksikliğini her an yaşıyorum. Hayatın her yerinde babasız olmak çıkıveriyor karşıma. Gece geç saatte dönerken, beni duraktan alacak birinin yokluğu, paraya ihtiyacım olduğunda, küçüklüğümde yaptığım gibi şımarıklık yaparak para isteyemediğim birinin yokluğu (para kesinlikle en son planda), baban ne iş yapıyor dediklerinde, övünerek cevaplayabileceğim birinin yokluğu, eve geç döndüğümde bana “neden geç kaldın?” diye kızacak birinin eksikliği, evde her akşam normal ailelerde olduğu gibi yemek pişirme heyecanının eksikliği, bir sevgilim olduğu zaman onla her saat, istediğim her an rahatça görüşebilmenin verdiği rahatsızlık. Ama en çok neyi özledim biliyor musun baba? Ben günlük yaşamımda yaptığım ve geleceğime dair yaptığım bütün güzel şeylerde, senin “aferin kızım, kimin kızı” diyerek beni pohpohlamanı özledim. Ben şimdi ne yaparsam yapayım, ne beni senin kadar yükselten ne de sözleriyle destekleyen biri var! Ama ben biliyorum ki, sen benimle uzaktayken, birbirimizi göremezken bile övünüyorsun. Senin hep başarılı kızın olarak kalacağım, böyle olmayı sen öğrettin bana, inan burada olmamana rağmen, BANA SENDEN ÇOK ŞEY KALDI


...