Uçsuz bucaksýz bir ömür deðil ki bu
Sonsuza dek sürsün hasretlik
Elbet ölüm bir türkü makamýnda konar nefesine
Elbet bir nehir yanar gitmenin sonsuz kederinde
Islak þiirler uzatýyorsa anlamýný gözlerine
Nefesine deðiyorsa yaralý harfler
Kavuþmak için bir yarýn daha ekliyorsa takvime yaradan
Gel, bölüþtür beni caným ömrüne.
Köklerim bastýðýn yerleri öperek iner derine
Baharý sýrtlamýþ daðlarýn çiçekleri gibi
Gülümse rüzgarýn çýlgýn örsüne
Eksik kalmasýn hiçbir þey bu yarým sevdadan
Elbet bir boþluk öldürecek bizdeki derin çýðlýðý
Elbet sonrasý sessizliktir bu savaþýn
Deðmeden alnýma sonsuz vedanýn aký; musalla taþý
Gel, bölüþtür beni cennet ömrüne.
Salaþ bir orman yangýnýndan korkup kaçtý þairliðim
Seni ‘Bir aðaç gibi hür’ sevdim oysa
Düþmedim bir baþkasýnýn yalnýzlýk þarkýsýna
Dokunmadým yarasýna Leyla’nýn
Yaðmur kokusu hikâyene Mecnun olsam da
Senin yaralarýný aradým hep, senin acýlarýný
Bir gün bir aynada gördüm yara oluþumu sana
Boylu boyunca ölmek istedim, ölemedim
Ve bu caný canana baðýþlayan yaradan adýna
Gel, bölüþtür beni cennet ömrüne.
Aðlarsan ki boðulmak isterim gözyaþýnda
Bu sevgi akýl almaz, akýllanmaz bu senli tufan
Yanaðýndan süzülüp gülüþünle düþmek isterim gamzelerine
Ne muazzam bir sondur bu, böyle yazsýn Kiramen Kâtipleri
Yazsýn da cennet müjdelensin cefakar yüreðime
Ey gönlümün yorgun haziran akþamý!
Alýp baþýna giderken dudaðýmda raks eden þarký
Gel, sevdiðin her þeye bulaþtýr beni gönlünce.
Kalbim kapalý kapýlarýn paslý kilidi
Hangi yöne çevirsem acýyor düþlerim
Uykular baðýþlýyorum kalýn harflerle soðuk duvarlara
Þarkýlar yakýyorum gecenin çaresiz duacýlarýna
Her ateþten sonra seni bekliyorum
Çünkü önce gözlerim üþüyor, sonra söyleyeceklerim
Sonra dinsiz bir boþluk görüyorum avuçlarýmda
Gel diyorum ve sen gelmiyorsun.
Nedim KARDAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.