Ayrýlanlara mahsus bir mahpustur bendeki ben
Ýçinde sarýya vurduðum yalnýzlýk çoðulluðu
Ve hapsolduðum vedalý içre
Duy beni, bak ne diyorum:
Sularýmý çekiyorum ey rýhtým!
Ardýmý boðup, sesimi kanatlarýna baðlýyorum martýlarýn
Kanýyorum, kanayacaðým da
Ayrýlanlarý taþýyacaðým ömür boyu
Adýmlasam da bu diz boyu karanlýðý, biliyorum
Boyu acýnýn, bir mezar taþý kadar.
Yüzümden düþen bin parça olsa da
Ey gece, aðlamaktan utanmanýn vakti deðil
Gözyaþlarýný silecek kimsen yoksa
De ki rüzgara ben de kimsesizim, es küllerime
Es ki denizlere ulaþsýn daðlarýmýn karlý hasret türküleri.
Yokluðunu sarýp tüttürüyor ömrüm
Dudaðýmda gülüþünün ayak izleri
Böyle susturulmuþ dediler oysa þiirden gam
Ellerimi çekiyorum ey kalem!
Anlamý boðup, anlamsýzlýða sürüklüyorum gözlerimi
Aðlýyorum, aðlayacaðým da
Ayrýlanlarý hatýrlayacaðým bir ömür boyu
Gönlümü susuþa, aklýmý çýkmazlara teslim etsem de
Biliyorum, dilimin mecali bir þiir kadar
Dilimin meali, yanmýþ bulanýk sular.
Nedim KARDAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.