elleri kumdan kaleler yangýný sularda daðýlan halkalar yanýðý telaþ ve acýnýn kýrpýþan yýldýzý ceylanlar hep gözlerindir anne…
soluðumda nabzýndý geçtiðim kentler atan bu yürek þimdi kaç sen eder sarp daðlarda kor bir koyaða düþ kaldým kalalý sesimdeki buðu kirpiklerinden de heder bir zühre tut göðsünde dileðine merhem olsun varsýn bir tebessüm döne söne þarkýlarýna dursun…
dursun anne..dursun…
ben geldim aðzý kahkahasýna küs oðlun…
akasya ve açelyalarýn ellerine durduðu bir zamandý bir baþka iklime kesilmiþti üstüm baþým bendime hep o kýzýn gülüþü çarpardý ve çizdiði resimlerde eskiz adým rüzgar ve dalgalarda daðýlan aklým oysa yaðmurlarý adýmlamaktý sevmek kaçmaktý kuytusuna kýrlarýn koþmaktý yaka paça darmadaðýn dökülmekti avuçlarýndan ayak bileklerine ve sarýlmaktý dalýp giden gözlerine derken bir akþam kumral sesinde ýssýz kahrým o günden beri dikiþ tutmaz olmuþ benim körpe þarkýlarým...
sahi anne her aþk böyle ben gibi mi ölür caddelerde…
ormanlarýn ýslýðýnda kaç patika býraktýk ve titreyen çalý çýrpýda tutuþan düþler haritasýz bir gezgindik ömrümüze bu yüzden adresi hiç olmadý anýlarýn yitirilen her sözün emanetçisi biz olduk bir de demir tetik gölge çizen duvarlarýn…
peki anne her sürgün böyle biz gibi mi sürülür ülkelere…
devrik bir nehir sarhoþ bir pýnar solur sesimde hicranýna süzülen turnalara kanat deðildi gençliðim pencerelerde duran o masum bekleyiþini ýslak aðaç kabuklarýna yüzünü çizerek süslemiþim ve kýyýlara açýlan gemilerin peþine düþtüm düþeli tayfalarýn da bedduasýný almýþ bir garip ucubeyim…
söyle anne her oðul böyle sen gibi mi kanar gözlerinin içine…
doksandört baharýnda vurulup düþtüm bir sokakta anne o sokak ki sanki dizlerin haydi þimdi bana bir ninni söyle… Sosyal Medyada Paylaşın:
mert metin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.