Hüzün, sarýnýn annesi
Gözlerine çöreklenmiþ bir türkü gibi
Sallýyor beþiðini gözyaþlarýnýn
O kadar güzelsin ki
Sabahý görmeyen gök, geceleyin yaðmur
Ve gizlenirken üvey bir huzur kýrgýnlýðýma
Dudaklarýndan süzülen suskunluk büker boynumu
Yokluðun en acýmasýz tanýmýdýr hayatýn
Varlýðýn bir çiçeðin açma hevesi
Sonra düþünemem artýk
Çeker alýr içimi içinden bir acayip korku.
Akþamý dinle, benden haber saldý ýþýðýna
Karanlýk adým adým ölmekte, rivayeti dilde pas
Bir kulaç daha at denizine boðuk þiirlerin
Dünya sen varsýn diye dönüyor
Güneþ doðudan doðup gözlerinde batýyor
Ýþte uyuyor göðsümde bir kartal
Kanatlarý ertelenmiþ düþlerime deðiyor
Çökmeye yüz tutmuþ akþam, türkülü sesime
Sesim sesine kanadýkça
Bir gülüþ daha ekiyor suskunluðum hüznüme
Hüznüm alaca, hüznüm sarýnýn annesi
Yüzdükçe umutsuzluðun ucuz denizinde
Büyüyor içimde hunharca acayip bir korku.
Kalbinin hikâyesini astým boynuna daðlarýn
Çocuklar dinledi ben büyüdüm
Duruldum kör bir fýrtýnanýn týrnak izlerinde
Saçlarýný taradým ölüme her yaklaþtýrýldýðýmda
Bir avuntu, sonsuzluða resmedilmiþ
Öyle sýcak, öyle güzel
Ýþte duruldu ölüm, gözbebeðinde kekeme çocuklarýn
Göðsüme bastým gözyaþýný aðaçlarýn
Topraðý örttüm bedenimle
Kuruyunca daðlar ölüm çaðýnda bulutlarýn
Bir gün gideceksin her þeyinle
Bitecek sonsuz dediðim dilsiz hüzün
Bitecek, adýna acayip korku dediðin.
Hüzün, akþamýn annesi
Dindiriyor acýmý yalan yanlýþ ninnilerle
Kanýyorum,
Kanatýyorum gözlerimde demlenmiþ uykularý
Bir düþ istiyorum
Seni bana getirip köklerime deðdirecek
Canýmý seriyorum varlýðýna duy
Böyle saðýr ölümlerle haklayamazsýn beni.
Nedim KARDAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.