(puþta yataklýk deðildi döþümüz o’nun için hayýrsýz ve kayýplara çýktý adýmýz sesin saklýmda kaldý bunca yýl þimdi filistin akþamýnda doksan dört baharýndayýz…)
kýyýlarý saçlarýna vuran her dem mutedil dalgalý gözleri haritalara kapalý bir sahil kasabasýydý kendi düþlerine sokulup duran ihtiyar kahveler kim bilir kaç sevdalýk çýnarlar yaþýndaydý kendime selamsýz geçtim sokaðýndan akasyalar sanki esmer teninle yýkanmýþtý avluna düþen bunca gözaký ve gözyaþý yýllar var zaten içimde hiç mi hiç kurumamýþtý…
zaferler adýna deðildi ömrümüz bu yüzden kaybetmek sýradan bir þiirdi dize dize dizilen ölüm ve ölüler gibi söylediðimiz þarkýlar da nakaratýna küsüp gitti…
biliyorum þimdi görsen bilsen suretim pencerende gitme derdin ya da git ama elvedasýz gitme oysa her veda biraz daha kanatýrmýþ ayrýlýklarý þimdi görüp de beni bakýþlarýný titretip ellerini de üþütme…
gölgeler büyüyecek birazdan gitmeliyim izimi izmaritimi alýp ve þimdi eþiðine býraktýðým çoban ateþleriyle harmanlayýp yazdýðým bir mektup daðlarýnda tütmez ise ey sevdiðim beni o þehirlerde bil ve unut…
I.
kendime sensiz kaldýðým eylülden bir akþamdý kokun açelya rüzgarlarýna sinip gitmiþti pasaportumun süresi bitmiþti durup arkama baktým dönüp aklýma sataþtým sonra zifirden de zehir sokaklara karýþtým pusu kurdum fikrime örselenip düþlerime de dalaþtým soludum içli ve ürkek dudaklý þarkýlarý intihardan da koyu zamanlarýn rengine bulaþtým meðer ben gözlerime hep yitik aþklar ve o naçar kentlerle bakmýþým...
hani o þairlerin veda þiirleri olur hani o gemiler gider geride mendil kalýr iþte o mendil bir þiir için ne acayip gözyaþýdýr ve her ayrýlýk yerlere serilen güz yüzlü bir yaprak telaþýdýr o telaþ solar geriye köhne bir meyhane kalýr tahta masalarýna çaký ile inançlý sözler kazýlýr o sözler tutuþur bir ceket karanlýða karýþýr karanlýðýn gözlerinden cekete kan bulaþýr düþer ceket yerlere ölüler gözlerimizle bakýþýr filistin akþamlarý heder filistin akþamlarý rezil filistin akþamlarý sarhoþ bir azrail þarkýsýdýr…
yaðmurlarýn kaldý bir tek kýrmýzýya çalmayan gökyüzün barut soluyor delikanlýlarýn namlu ikliminden bir kýz sevdim ey filistin ve sen hala döþümü delen hýrçýn fýrtýnalar gibisin hadi ben beni býrakýp bendimden de kaçtým say ki üstüne muhbirlerinle yanýldým e sen ne diye beni bu eylül akþamýnda bu çatlayan çatýrdayan sancýmla yarýn kalkacak mahþerin namýna tutup sevdamýn adýný sela diye yazdýn… Sosyal Medyada Paylaşın:
mert metin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.