bir ömür çıkmayan bakışlar...

-I-
minik bir kaðýttan bakýyorum hayata.
kollarýmý kelimelere dayamýþ
gelip geçene nokta atýyorum.
tükeniyor bitimli cümlelerim.
tükeniyor üç noktam.
film gibi hayatým,
tren vagonlarýndan geçiyor þeritler,
el sallýyor kaldýrým kýzlarý,
ve yakýþýklý oðlanlar...
sahnelerim hep peþpeþe...
perdeler...

-II-
odamýn perdeleri,
dumandan sararmýþ
güveler delmiþ çiçeklerini
ýþýk sýzýyor karanlýkta
tam gözbebeðime deðiyor.
duvarlarýnda fýrça darbeleri,
boyacýnýn bir saç teli
öylece duruyor orda
benimle aðaracak...
kitaplýðým, sarkan ayraçlar...
eski sevgilimin aþk mektuplarý...
hala bembeyaz sayfalarý
hala tane tane yazýsý
benim yazým gittikçe çirkinleþiyor oysa...
bir de fotoðraf...


-III-
sýðmamýþ aslýnda fotoðrafa
yakýþýklý mý yakýþýklý...
gözlerim ah ediyor daldýkça...
konuþuyorum içimden;
’olsun,
kimin bu kadar yakýþýklý sevgilisi olmuþtu?
bu adam bana bir zamanalar aþýktý’
kulaða ne hoþ geliyor...
’bu adam’, ’aþk’ ve ’ben’
uzun uzun ayný cümle içinde kullanasým var.

-IV-
ilk sevgilimde böyle yakýþýklýydý.
gözleri yeþil ve iri,
kirpikleri bir adam boyu...
benim iki elimle sarabildiðim bardak
onun tek avucunda kaybolurdu.
bir de güldü mü, deðmeyin gülüþüne,
vallahi yaðlý boya
bir ömür çýkmaz aklýnýzdan...
sonra evlendi...
güya kýzýna benim adýmý koymuþ,
yalan!
benim oðlum olsaydý
ismini ne oðuz koyardým
ne de ali kemal...

-V-
en son birine kapýldým.
ismi hiç lazým deðil.
ne yakýþýklý ne de güzel...
gözleri de gayet sýradan.
üstelik ’R’ leri söyleyemiyor.
o konuþurken insanýn hep gülesi geliyor.
iþte ona gülerken,
gülüþüm deðiþti birden.
ahmaðýn önde gideniyim ben!
konuþmasýna gülerken içten içe
kapýlmýþým meðer..
þimdi de utanmadan
’olsun sorun deðil
’R’leri çýkarýrým alfabemden’ diyorum.
baþka da fedakarlýk beklemesin benden.

-VI-
evvelden güzele aþýk olurdum herhal.
þimdi düþünen adamlarý seviyorum.
içimde büstlerini dikiyorum
mazhar osman gibi...
bu osman
ayy ismi kaçtý aðzýmdan...!
bir gazete de yazýyor,
bir kez bile alýp okumadým onun yüzünden.
okursam belki ’R’ leri düþüneceðim içimden;
acý acý güleceðim:
’ne ahmaðým ben,
býrakýn önden gideyim’...

d..f...
Sosyal Medyada Paylaşın: